Posted by
silentscream
| Posted on
13:29
Günah çıkarmaya giderken mahkum oluyorum dibe, en dibe...
Sessiz çığlıklara, iç çekişlere.
Cenabet insanlar taşlıyorlar bakire bedenimi.
Sessiz kalmak onları orgazm etmiyor biliyorum.
Ama ben sessiz kalamıyorum,korkuyorum.
Bu sesizlik içimi ürpertiyor.
Nefret boşaltıyorum dünüme,bugun iç çekiyorum.
Yarını ise sadece hayal edebiliyorum.
Git gide köreltiyor hayat beynimi.
Bir fahişeye tecavüz eder gibi haz alıyorsun beni en dibe çekmeye?
Nasıl bir kombinasyon boşluğudur bu?
Bu nasıl bir arzudur kiseni bukadar körüklüyor.
Nasıl bir kısırdöngüdür ki bu, beni sürekli başa sarıyor.
Sen nefret kusarken,ben içten içe sınır çizgime yaklaşıyorum.
Bu son serzenişlerim diye düşünüyorum ama muaf değilim ki ben bu düşünceden.
Korkularımdan kaçıyorum,yapamıyorum.
Yine kendimi güçsüz hissediyorum.dayanamıyorum bu var olan belirsizliğe.
Düşünemiyorum geleceği,geçmişimi ise düşünmek bile istemiyorum.
Boşaltmak istiyorum nefretimi sonsuza ve sonsuz bildiğim sana...
Posted by
silentscream
| Posted on
13:06
Cennet alev aldı gözlerimizde.Hareketsiz duruyoruz zamanın içinde.Elimizdeeki kan şaraptır.KURBAN OLARAK SUNARIZ.Haydi göster onlara aşkını,sök kanatlarını kelebeğin..ruhun için.bu sonsuz merhamet milli.Sök kanatlarını meleğin.Bu sonsuz merhamet milli.Sürüyoruz bu hayatı bir yanından bir yanına.cehennem donarken gözlerimizde,tanrılar diz çöküyorlar suçumuzun önünde.Sök kanatlarını kelebeğin...Bırakma....
Posted by
silentscream
| Posted on
12:51
Cümleler kurmak yerine sözcükleri kusuyorum.
Bu hazin masalın sonunda kim içini nasıl feda edilecek bu rüya.
Rüya ahh lanet rüya.
İki kişi iki yol ve tedirginlik üzerine kurulu.
Bizim rüyamızda kim ölü kim sağ.
Nerede nasıl kaybolduk,neredeydik ki zaten,hangi yelkovan ve akrep nereyi gösteriyordu acaba yada hangi yıldaydık o zamanlar? Küçük şeyler sevindirirdi ruhumuzu.Ruhun benim,bedenim senindi.kokmak benim işim koklamak senindi.Kokunu soluyarak uyumak...Bundan ötesi yoktu.Baş kaldıramıyorum.Nabız atışlarıma hakim olamıyorum.Bitiriyor beni git gide yok oluşun, ürpertiyor, sorun yaratıyor,ruhumu alıyor, dengesizleştiyor,kısırlaştırıyor aşkımı...
Posted by
silentscream
| Posted on
12:38
Mavinin en güzeli göz merceğinin dışına taşıyordu...
Sarı saçların kapatıyordu onları.
İleriye hiç bir zaman bakamadın,yapamadın.
Güçsüzdün,gücün yetmedi.
Onursuzdun çünkü,haysiyetine SIĞAMADIM ben.
Dalgalı derin bir denizdin atlamaya korktum sana.
Çelişkilerle dolu aklın vardı.Yapamadın güçsüzdün,gücün yetmedi.
Alamadın beni kalbinin içine.
Oysaki deniz ne kadar büyüktü öyle değilmi?...
Posted by
silentscream
| Posted on
17:25

Korkunun sinsi hışırtısını duyuyorum bazı geceler derin yanlızlığımı yavaş yavaş yaşayan...
Hemen tanıyorum onu...
Yanık kokar benim kokularım elektrik tadındadır.
Rengini henüz çıkaramıyorum, daha o denli tanışmadık.
Gözyaşı ve ter bezlerime oturmuş uygun koşullari bekliyorlar, sabırla ve gün geçtikçe...
Belki elimdeki hayatı yaşamak yerine yaşamamışları didik didik ediyor oluşum..
Evet belkide herseyin sebebi bu.
Burnumun dikine giderek hırslı av kopekleri gibi soluk soluğa kuyruğumun çevresinde dönüyor oluşum bir türlü yanlışımı görmek istemeyişimdendir, kaçışımdandır...
Bilmiyorum .Bilemiyorum...Ama ben cok yorgunum.
On sekizlerimi değil otuzbeşlerimi yaşıyorum sanki...
İçki ile kafayı bulmak benim çok mu hoşuma gidiyor sanıyorsun?
Ama beni bir tek bu yatıştırıyor.
Çignenen insan onurları ve sevgisizlikten sonra nasıl sakin kalabilirm ki?..
Artık nasıl sürdürebilirim dünyayı ve insanları sevmeyi?
Nasıl taşırdım bu korkunç çeliskinin yükünü?...